- grundio
- grunnĭo (also ante-class. grundio ), īvi or ĭi, ītum, 4, v. n., to grunt.I.Lit., said of swine: grunnit tepido lacte satur, Varr. ap. Non. 114, 27: grunnientem aspexi scrofam, Laber. ib. 30:II.
Apion maximum piscium esse tradit porcum: grunnire eum, cum capiatur,
Plin. 32, 2, 9, § 19; Juv. 15, 22: grundibat graviter pecus suillum, Quadrig. ap. Diom. p. 379 P.—Transf., of other creatures: agni grundibant, Quadrig. ap. Non. 465, 1: cruento ita ore grundibat miser, Caecil. ib. (Com. Fragm. v. 103 Rib.).
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.